KYC چیست؟
با ادامه گسترش و توسعه حوزه ارزهای دیجیتال، تنظیم‌کننده‌های مالی در سراسر جهان و داخلی در حال تشدید خواسته‌های خود از شرکت‌هایی هستند که خدمات دارایی دیجیتال را ارائه می‌کنند تا به همان مقررات حاکم بر بانک‌های معمولی پایبند باشند. در حالی که بحث ها در مورد تعادل بین محرمانه بودن و ایمنی ادامه دارد، پروتکل های کافی شناخت مشتری (KYC) در خنثی کردن استفاده غیرقانونی از ارزهای دیجیتال بسیار مفید است.
KYC یا «مشتری خود را بشناسید» نشان‌دهنده وظیفه‌ای است که مؤسسات مالی باید انجام دهند، که شامل انجام تأیید هویت و پیشینه خاص مشتریان قبل از دسترسی به خدمات یا پلتفرم‌های آنها می‌شود. این رویه یکی از عناصر مجموعه وسیعی از استراتژی‌هایی است که در سطح جهانی توسط قانون‌گذاران برای مبارزه با پولشویی اجرا می‌شوند.
اساساً، رویه‌های KYC برای جلوگیری از پنهان کردن منشأ غیرقانونی وجوه توسط نهادهای بدخواه از طریق اقدامات مالی به ظاهر قانونی طراحی شده است.
در طول فرآیند KYC، سازمان‌های ارز دیجیتال جزئیات شناسایی ضروری را جمع‌آوری می‌کنند، از جمله:
- نام رسمی
- تاریخ تولد
- آدرس مسکونی
- شماره شناسنامه ملی
هر کشوری دستورات متمایز KYC را تحمیل می کند. برخی نیاز به ارائه مدارک شناسایی دارند، در حالی که برخی دیگر تصریح می کنند که مشتریان یک فرم دیجیتال را برای کسب حساب تکمیل می کنند.
در پس‌زمینه، شرکت رمزنگاری از یک سرویس تأیید هویت برای تأیید صحت هویت استفاده می‌کند. این اقدامات راستی آزمایی به عنوان محافظی برای صرافی و اکوسیستم مالی در برابر پولشویی، کلاهبرداری و تخلفات مالی مختلف عمل می کند.