TradFi در مقابل DeFi: تفاوت ها چیست؟

امور مالی سنتی یا TradFi، تمام عناصر تثبیت شده اکوسیستم مالی، از جمله بانکداری، معاملات سهام، بازارهای اوراق قرضه، سرمایه گذاری خطرپذیر و صندوق های تامینی را پوشش می دهد. در مقابل، تامین مالی غیرمتمرکز (DeFi) الگوی جدیدی را ارائه می‌دهد که افراد را قادر می‌سازد تا بدون نیاز به واسطه‌های متمرکز مانند بانک‌ها، در فعالیت‌های تجاری، وام‌دهی و استقراض شرکت کنند. در حالی که برخی TradFi و DeFi را به عنوان سیستم‌های رقیب می‌دانند که یکی از آنها به طور بالقوه بهتر از دیگری عمل می‌کند، واقعیت این است که آنها می‌توانند همزیستی داشته باشند و حتی یکدیگر را تکمیل کنند.

این بحث ویژگی های تعیین کننده مالی سنتی را بررسی می کند، آن را با جنبه های نوآورانه DeFi مقایسه می کند و پیشرفت های بالقوه در آینده TradFi را بررسی می کند. همچنین بررسی خواهیم کرد که چگونه فناوری‌های نوظهور، به ویژه بلاک چین و قراردادهای هوشمند، بر هر دو بخش تأثیر می‌گذارند و به طور بالقوه منجر به یکپارچگی و همکاری بیشتر بین TradFi و DeFi می‌شوند.

مالی سنتی (TradFi) چیست؟

امور مالی سنتی که معمولاً به عنوان TradFi شناخته می شود، نشان دهنده سیستم مالی اساسی است که طی قرن ها تکامل یافته است. بازارهای TradFi تابع مقررات گسترده ای از سوی نهادهای دولتی مانند بانک های مرکزی و تنظیم کننده های مالی هستند که ثبات و انطباق را در مناطق مختلف تضمین می کند.

شرکت‌کنندگان اصلی در TradFi، واسطه‌ها هستند، از جمله بانک‌ها، بورس‌ها، پردازشگران پرداخت و شرکت‌های بیمه. این نهادها در یک محیط نظارتی پیچیده که بسته به کشور متفاوت است، فعالیت می‌کنند و استانداردها و شیوه‌های معاملات مالی را تعیین می‌کنند.

TradFi برخی از مهم ترین بازارهای جهان مانند ارز خارجی (فارکس)، املاک و مستغلات، سهام، کالاها و مشتقات را پوشش می دهد. این بازارها برای ثبات اقتصادی جهانی بسیار مهم هستند و اکنون به دلیل پیشرفت های تکنولوژیکی و افزایش نظارت نظارتی، به ویژه در زمینه هایی مانند امنیت سایبری و شیوه های مبارزه با پولشویی (AML) دگرگونی هایی را تجربه می کنند.

مالی سنتی (TradFi) چگونه کار می کند؟

امور مالی سنتی، علیرغم ادغام راه حل های دیجیتال، عمدتاً متمرکز باقی می ماند. مدیریت ترازنامه ها، دفاتر سفارشات و سوابق معاملات توسط نهادهای مرکزی انجام می شود و دامنه تعاملات همتا به همتا (P2P) را کاهش می دهد. درعوض، بیشتر فعالیت‌های مالی در TradFi توسط واسطه‌هایی مانند بانک‌ها و کارگزاران انجام می‌شود و افراد را ملزم می‌کند تا در مورد رسیدگی به وجوه و دارایی‌های خود اعتماد قابل توجهی به این مؤسسات داشته باشند.

این واسطه‌ها نه تنها در مدیریت تراکنش‌ها، بلکه در تنظیم قوانین نیز نقش مهمی دارند و به چارچوب‌های نظارتی مختلفی که بر عملیات آن‌ها حاکم است، پایبند هستند. یک روش قابل توجه در بانکداری، سیستم ذخیره کسری است که به بانک ها اجازه می دهد به میزان قابل توجهی بیشتر از سپرده های واقعی خود وام دهند.

مقیاس بازارهای سنتی بسیار زیاد است. به عنوان مثال، بازار ارز فیات یکی از بزرگترین کلاس‌های دارایی است که بازار ارزهای دیجیتال را کوچک‌تر می‌کند، که در نمایش‌های بصری مقایسه‌ای به‌عنوان یک خط تیره بنفش کوچک ظاهر می‌شود. این اختلاف اندازه، نفوذ و نفوذ گسترده TradFi در اقتصاد جهانی را برجسته می‌کند، حتی زمانی که مدل‌های مالی جدیدتر مانند مالی غیرمتمرکز (DeFi) شروع به ظهور می‌کنند.

ویژگی های کلیدی مالی سنتی (TradFi)

امور مالی سنتی حول سیستم های متمرکزی عمل می کند که تجارت، وام دهی و مدیریت دارایی ها و ابزارهای مالی را تسهیل می کند. موفقیت آن تا حد زیادی به دلیل چارچوب‌های نظارتی قوی است که امنیت را برای کسب‌وکارها فراهم می‌کند تا ریسک‌هایی را به عهده بگیرند و در عین حال از منافع مصرف‌کننده محافظت کنند. علی‌رغم این مزایا، محدودیت‌های TradFi باعث افزایش تامین مالی غیرمتمرکز (DeFi) به عنوان جایگزین شده است.

ساختار متمرکز
در هسته TradFi نهادهای متمرکز مانند بانک ها، شرکت های سرمایه گذاری و آژانس های نظارتی قرار دارند. این سازمان ها مسئول ایجاد، بازاریابی و مدیریت محصولات و خدمات مالی هستند و نقش مهمی در مدیریت ریسک و تنظیم بازار دارند. برای اینکه چنین ساختاری به طور موثر عمل کند، نیاز به اعتماد عمومی به این نهادها برای مدیریت مسئولانه وجوه دارد. مشارکت دولت با نهادهای خصوصی اغلب در تضمین امنیت مالی برای عموم بسیار مهم است.

خدمات بانکداری سنتی
بانک‌های سنتی که با شعب فیزیکی و مجوزهای بانکی داخلی مورد نیاز مشخص می‌شوند، تحت نظارت دقیق نظارتی فعالیت می‌کنند. اخذ مجوز بانکی فرآیندی دشوار و پرهزینه است و تضمین می کند که تنها نهادهای مجهز می توانند این خدمات را ارائه دهند. در حالی که این امر استاندارد بالایی از خدمات را ارتقا می دهد، تنوع ارائه دهندگان مالی در بازار را نیز محدود می کند.

رعایت مقررات
موسسات TradFi به تعداد بیشماری از مقررات محلی، ملی و بین المللی محدود شده اند. آنها معمولاً ملزم به حفظ ذخایر سرمایه قابل توجهی برای جذب زیان های احتمالی هستند و باید دارایی های نقدی کافی برای انجام تعهدات خود در قبال مشتریان داشته باشند. علاوه بر این، مقررات سختگیرانه شناخت مشتری (KYC) برای تأیید هویت مشتری اعمال می شود که به جلوگیری از کلاهبرداری و پولشویی کمک می کند. این محیط نظارتی دقیق، مؤسسات TradFi را به ویژه برای سرمایه گذاران نهادی که امنیت سرمایه گذاری خود را در اولویت قرار می دهند، جذاب می کند. با این حال، این مقررات می تواند برای کسانی که به دنبال ناشناس ماندن و نظارت کمتر نظارتی هستند، بازدارنده باشد.

TradFi در مقابل DeFi

بخش مالی غیرمتمرکز (DeFi) به عنوان یک جایگزین انقلابی برای تامین مالی سنتی (TradFi)، با هدف حذف نیاز به مقامات مرکزی در معاملات مالی، توسعه یافته است. DeFi بر اساس اصول قراردادهای هوشمند، فناوری دفتر کل توزیع شده و حاکمیت جامعه عمل می کند.

ساختار غیر متمرکز
برخلاف TradFi، DeFi برای نظارت و مدیریت بازارهای خود به نهادهای متمرکز متکی نیست. در عوض، از مدل‌های بازارساز خودکار (AMM) و استخرهای نقدینگی که توسط الگوریتم‌هایی برای اجرای معاملات کنترل می‌شوند، استفاده می‌کند. برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) به کاربران اجازه می‌دهند آزادانه دارایی‌ها را ایجاد کرده و تجارت کنند، چارچوب‌های نظارتی سنتی را دور بزنند و در نتیجه تبادلات مالی را تسریع و دموکراتیک کنند.

خدمات مبتنی بر ارزهای دیجیتال
DeFi در درجه اول با ارزهای رمزنگاری شده به جای ارزهای فیات رایج در TradFi کار می کند. این دارایی های دیجیتال عملکردهای متعددی را در اکوسیستم انجام می دهند، از تسهیل تراکنش ها و وام ها گرفته تا ایجاد فرصت های سرمایه گذاری.

چشم انداز نظارتی
یکی از تفاوت های فاحش بین DeFi و TradFi محیط نظارتی است. پلتفرم‌های DeFi عموماً خارج از انطباق دقیق قانونی مورد نیاز مؤسسات مالی سنتی عمل می‌کنند. این دسترسی، نوآوری را تقویت کرده است، اما درها را به روی خطرات بالقوه، از جمله کلاهبرداری های مالی باز کرده است. در پاسخ، نهادهای نظارتی مانند کمیسیون بورس اوراق بهادار شروع به توسعه چارچوب‌هایی برای نظارت بر ارزهای دیجیتال، NFT و سایر دارایی‌های دیجیتال برای محافظت از شرکت‌کنندگان در این بازارها کرده‌اند.

دسترسی و شمول
پلتفرم‌های DeFi ذاتاً بدون مجوز هستند و دسترسی جهانی را بدون نیاز به دروازه‌بانی سنتی فراهم می‌کنند. این فراگیری پیامدهای قابل توجهی برای افراد در مناطق محروم دارد که ممکن است از سیستم TradFi حذف شوند. هزینه‌های تراکنش کمتر و حداقل موانع ورود در DeFi مشارکت گسترده‌تری را تشویق می‌کند و آن را به مدلی قانع‌کننده برای گسترش شمول مالی در سطح جهانی تبدیل می‌کند.

چالش های پیش روی امور مالی سنتی (TradFi)

امور مالی سنتی (TradFi) دارای نقاط قوت متعددی مانند امنیت، ثبات، و شهرت تثبیت شده است. با این وجود، با چالش‌های متعددی مواجه است که جذابیت مالی غیرمتمرکز (DeFi) را برای بسیاری از کاربران افزایش می‌دهد.

مقاومت در برابر تغییر
TradFi توسط شبکه ای از موسسات متمرکز اداره می شود که همگی از چارچوب های نظارتی سختگیرانه پیروی می کنند. این مقررات اغلب از چابکی مؤسسات TradFi برای سازگاری با تغییرات جلوگیری می کند و سیستم را در برابر نوآوری های سریع مقاوم می کند. علاوه بر این، هزینه های عملیاتی مرتبط با TradFi قابل توجه است. اعمال تغییرات عمده مستلزم ریسک مالی قابل توجهی است و ممکن است بازده مالی فوری را به همراه نداشته باشد.

ساختارهای حقوقی بنیادی نهادهای مرکزی مانند سیستم فدرال رزرو ریشه های تاریخی عمیقی دارد. در حالی که به‌روزرسانی‌های قانونی اتفاق می‌افتد، معمولاً به جای ایجاد تحول در چارچوب موجود، اصلاح می‌کنند. به عنوان مثال، اصلاحات در قانون فدرال رزرو در سال 1913 به طور کلی در خدمت گسترش کنترل نظارتی فدرال رزرو بر سیستم مالی ایالات متحده است، نه اصلاح آن.

نوآوری محدود
رویکرد TradFi به نوآوری محتاطانه و سنجیده است که با رعایت مقررات، نیاز به تأییدیه هیئت مدیره و سرمایه گذاری های قابل توجهی که برای ادغام فناوری های جدید مورد نیاز است، محدود می شود. این اغلب منجر به کاهش سرعت پذیرش فناوری در مقایسه با بخش های چابک تر می شود.

هزینه های بالای تراکنش
فعالیت در TradFi می‌تواند پرهزینه باشد، زیرا کارمزد تراکنش‌های بالا ناشی از نیاز به واسطه‌هایی مانند بانک‌ها و کارگزاران برای ایجاد سود است. در مقابل، DeFi تمایل دارد این هزینه ها را با خودکار کردن بسیاری از عملکردهای واسطه کاهش دهد و جایگزینی مقرون به صرفه تر برای تراکنش های مالی ارائه دهد.

نتیجه

در نتیجه، در حالی که مالی سنتی (TradFi) و مالی غیرمتمرکز (DeFi) ممکن است متضاد به نظر برسند، آنها نقاط قوت و ضعف مکملی را ارائه می دهند که چشم انداز در حال تحول خدمات مالی را برجسته می کند. TradFi، با چارچوب های نظارتی قوی و سیستم های مستقر، امنیت و ثباتی را ارائه می دهد که برای سلامت اقتصاد جهانی ضروری است. با این حال، مقاومت آن در برابر تغییرات سریع و هزینه‌های عملیاتی بالا، زمینه‌هایی را برجسته می‌کند که DeFi می‌تواند راه‌حل‌های نوآورانه ارائه دهد.

از سوی دیگر، DeFi از فناوری هایی مانند بلاک چین و قراردادهای هوشمند برای ایجاد یک محیط مالی قابل دسترس تر و فراگیر استفاده می کند. توانایی آن برای فعالیت بدون نظارت مرکزی و هزینه‌های تراکنش کمتر، خدمات مالی را به روی مخاطبان وسیع‌تری، به‌ویژه آنهایی که سیستم‌های سنتی از آن‌ها بهره‌مند نیستند، باز می‌کند. با این حال، فقدان نظارت نظارتی در DeFi نیز خطراتی را ایجاد می‌کند که نیاز به بررسی دقیق و پیشرفت‌های قانونی بالقوه برای اطمینان از محافظت از کاربر دارد.

همانطور که هر دو بخش به توسعه خود ادامه می دهند، تعامل بین TradFi و DeFi می تواند به یک اکوسیستم مالی یکپارچه تر منجر شود. با یادگیری از توانایی ها و محدودیت های یکدیگر، آنها به طور بالقوه می توانند چشم انداز مالی انعطاف پذیرتر، فراگیرتر و کارآمدتری را پیش ببرند. تحولات آتی باید بر استفاده از نقاط قوت هر سیستم و در عین حال کاهش ضعف‌های ذاتی آن‌ها تمرکز کند و در نهایت خدمات مالی جامع‌تری را ارائه دهد که برای تمام اقشار جامعه پاسخگو باشد.