آدرس های کیف پول کریپتو: نحوه ایجاد و استفاده از آنها

با ظهور فناوری ارزهای دیجیتال و گسترش دنیای تجارت کریپتو، نیاز به ذخیره سازی امن دارایی های دیجیتال و تسهیل تراکنش ها افزایش یافته است. برای رفع این نیاز، کیف پول های دیجیتال کریپتو معرفی شده اند. این کیف پول‌ها نه به‌عنوان ذخیره‌سازی برای خود ارز دیجیتال، بلکه به‌عنوان دارندگان آدرس‌های منحصربه‌فرد مخصوص هر کوین عمل می‌کنند. این یک تصور اشتباه رایج است که ارزهای رمزنگاری شده در این کیف پول ها ذخیره می شوند، اما در واقعیت، رمزارز در بلاک چین وجود دارد و کیف پول صرفاً دسترسی به آن را فراهم می کند.

کیف پول‌های کریپتو که برای مدیریت دارایی‌های بلاک چین حیاتی هستند، می‌توانند مبتنی بر نرم‌افزار یا دستگاه‌های فیزیکی باشند. مرکز این کیف پول ها آدرس کیف پول کریپتو است، یک رشته الفبایی که به طور منحصر به فرد کیف پول را در شبکه بلاک چین شناسایی می کند. این آدرس کیف پول مانند یک آدرس ایمیل برای ارسال و دریافت ارز دیجیتال استفاده می شود. می‌توان آن را با خیال راحت با دیگرانی که قصد انتقال رمزنگاری به شما را دارند به اشتراک گذاشت و به عنوان شناسه فرستنده هنگام انجام تراکنش ارز دیجیتال عمل می‌کند.

کیف پول کریپتو چیست؟

کیف پول‌های رمزنگاری ابزارهای دیجیتالی هستند که طیف وسیعی از خدمات را برای مدیریت ارزهای دیجیتال ارائه می‌دهند. این کیف پول‌ها نه تنها خرید و فروش ارزهای رمزنگاری شده را تسهیل می‌کنند، بلکه کاربران را قادر می‌سازند تا در عملیات مبادله و پرداخت برای کالاها و خدمات مختلف شرکت کنند. بازار مملو از انواع گزینه های کیف پول رمزنگاری است که هم توسط صادرکنندگان ارز دیجیتال و هم ارائه دهندگان شخص ثالث تخصصی که در مدیریت ارزهای دیجیتال مختلف مهارت دارند، ارائه می شود. این کیف پول ها کلیدهای رمزنگاری عمومی و خصوصی صاحبان خود را نگه می دارند و آنها را قادر می سازند تا با ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین، دوج ، بیت کوین کش و غیره تعامل داشته باشند.

در حوزه ذخیره سازی رمزنگاری، گزینه های موجود امروزی را می توان به طور کلی به دو نوع دسته بندی کرد: کیف پول سرد و گرم . کیف پول های داغ، که به اینترنت متصل هستند، کلیدهای خصوصی را در برنامه های آنلاین ذخیره می کنند، بنابراین دسترسی فوری به ارزهای دیجیتال را فراهم می کنند. از سوی دیگر، کیف پول‌های سرد این کلیدها را به‌صورت آفلاین ذخیره می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که از اینترنت جدا می‌مانند. این تمایز در صنعت کریپتو بسیار مهم است، زیرا بسیاری کیف پول‌های داغ را به دلیل اتصال آنلاین آن‌ها، امنیت کمتری دارند. این کیف پول ها کلیدها و کدهای خصوصی را روی سرورهای متصل به اینترنت نگه می دارند و آنها را در برابر حملات سایبری، هک و سایر فعالیت های مخرب آسیب پذیر می کنند. برعکس، کیف‌پول‌های سرد اغلب امن‌تر در نظر گرفته می‌شوند زیرا آفلاین عمل می‌کنند، تراکنش‌ها و دارایی‌ها را از دسترس کلاهبرداران آنلاین دور نگه می‌دارند، بنابراین محافظت بیشتری از دارایی‌های سرمایه‌گذاران ارائه می‌دهند.

آدرس کریپتو چیست؟

هر کیف پول رمزنگاری، چه بیت کوین یا یک آلت کوین را در خود جای دهد، یک آدرس متمایز به آن اختصاص داده می شود. این آدرس، که ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک همراه با اعداد را تشکیل می‌دهد، به عنوان یک شناسه منحصربه‌فرد برای مکان ارز دیجیتال در بلاک چین مربوطه عمل می‌کند. این شناسه برای انجام هرگونه عملیات مالی با ارز دیجیتال، از جمله سپرده‌ها، برداشت‌ها و نقل و انتقالات ضروری است. طول این آدرس بسته به ارز دیجیتال متفاوت است و معمولاً بین 27 تا 40 کاراکتر متغیر است. به عنوان مثال، آدرس های کیف پول بیت کوین معمولاً از 26 تا 35 کاراکتر الفبایی تشکیل شده است.

ایجاد آدرس بیت کوین شامل چندین مرحله است. در ابتدا، یک کلید خصوصی به صورت تصادفی در کیف پول شما ایجاد می شود. این کلید خصوصی مبنایی برای محاسبه کلید عمومی کیف پول از طریق فرآیندی به نام هش است. به دنبال این، آدرس کریپتو از کلید عمومی از طریق یک سری تغییرات شکل می‌گیرد.

با هر تراکنش مالی جدید، یک کد عمومی جدید تولید می شود. این روش برای افزایش امنیت دارایی های رمزنگاری طراحی شده است. نکته مهم این است که کلیدهای استفاده شده قبلی در آرشیو کاربر ذخیره می شوند و فعال باقی می مانند. این بدان معناست که اگر وجوه به آدرس قدیمی‌تری ارسال شود، همچنان به موجودی گیرنده واریز می‌شود. همچنین گزینه ای برای توقف تولید آدرس های جدید وجود دارد. با این حال، انتخاب این به این معنی است که اشخاص ثالث به طور بالقوه می توانند تمام تاریخچه تراکنش های مالی مرتبط با یک کلید عمومی دائمی و بدون تغییر را ردیابی کنند.

کیف پول کریپتو در مقابل آدرس کریپتو

در حالی که یک کیف پول رمزنگاری و یک آدرس رمزنگاری هر دو اجزای اساسی در اجرای تراکنش‌ها با دارایی‌های دیجیتال هستند، مهم است که تفاوت‌های متمایز بین آنها را تشخیص دهیم.

یکی از تصورات غلط رایج این باور است که دارایی های رمزنگاری شده به صورت فیزیکی در یک کیف پول رمزنگاری ذخیره می شوند. در واقع، یک کیف پول رمزنگاری به عنوان مرکزی برای ایجاد آدرس های جدید برای هر دارایی دیجیتال عمل می کند. این تراکنش‌ها می‌توانند در یک بلاک چین یا در بین زنجیره‌های مختلف انجام شوند. یک تشبیه مناسب این است که یک کیف پول رمزنگاری را با یک صفحه کلید، با آدرس های متعددی که برای هر سکه ایجاد می کند، مانند کلیدهای مختلف روی صفحه کلید، مقایسه کنیم. از این رو، یک کیف پول رمزنگاری منفرد می‌تواند به سرمایه‌گذار اجازه دسترسی به تعداد زیادی آدرس رمزنگاری را بدهد که هر کدام مربوط به یک سکه رمزنگاری خاص در کیف پول است.

همچنین توجه به این نکته ضروری است که هر کیف پول رمزنگاری حاوی کلیدهای خصوصی نیست. انواع خاصی از کیف پول ها مانند کیف پول های مخصوص سکه وجود دارد که عمدتاً برای بررسی موجودی ها و تأیید تراکنش ها بدون داشتن کلید خصوصی استفاده می شود. در نتیجه، این کیف پول ها امکان امضای تراکنش یا ارسال سکه را ندارند. علاوه بر این، کیف پول های صرافی و برخی کیف پول های آنلاین وجود دارند که کلیدهای خصوصی تحت کنترل کاربر نیستند اما توسط نهادهایی که صرافی ها را اجرا می کنند مدیریت می شوند. این تمایز ماهیت متنوع کیف پول‌های رمزنگاری و عملکردهای متفاوت آن‌ها را در حوزه مدیریت دارایی دیجیتال برجسته می‌کند.

آدرس کیف پول چگونه کار می کند

درک عملکردهای کیف پول های دیجیتال و آدرس های کیف پول می تواند سفر شما به دنیای ارزهای دیجیتال را به طور قابل توجهی ساده کند. یک کیف پول رمزنگاری، چه یک نرم افزار یا سخت افزار باشد، در واقع وجوه دیجیتال شما را ذخیره نمی کند. در عوض، نقش اصلی آن محافظت از کلیدهای خصوصی شما و تسهیل تعاملات شما با وجوه در بلاک چین است، دقیقاً مانند نحوه استفاده از کیف پول سنتی برای تعامل با پول فیزیکی.

هر کیف پول رمزنگاری دارای یک شناسه منحصر به فرد است که به عنوان آدرس شناخته می شود. این آدرس، رشته ای از متن، عملکردی مشابه یک آدرس ایمیل دارد، اما به صورت تصادفی تولید می شود. برای ارسال یا دریافت وجوه در بلاک چین استفاده می شود. شما این آدرس کیف پول را برای هر کسی که بخواهد رمزارز را به شما منتقل کند، ارائه می دهید و همچنین هنگام شروع تراکنش به عنوان آدرس فرستنده ظاهر می شود.

به عنوان مثال، اگر می خواهید بیت کوین را در کیف پول بلاک چین خود دریافت کنید، آدرس کیف پول خود را به جای کلید عمومی به اشتراک بگذارید، زیرا کاربر پسندتر و رایج تر است. کیف پول این آدرس را با هش کردن کلید عمومی خود برای یک ارز دیجیتال خاص مانند بیت کوین ایجاد می کند. این آدرس نه تنها برای دریافت وجوه بلکه برای ارسال ارز دیجیتال نیز استفاده می شود. به عنوان مثال، می توانید بیت کوین را از یک صرافی رمزنگاری به کیف پول خود منتقل کنید. توجه به این نکته مهم است که در حالی که برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین یک آدرس جدید برای هر تراکنش ایجاد می کنند، برخی دیگر مانند اتریوم از یک آدرس ثابت استفاده می کنند.

هنگامی که رمزارز را برای شخص دیگری ارسال می کنید، باید آدرس کیف پول او را در برنامه کیف پول خود وارد کنید. این کار را می توان با کپی و چسباندن آدرس یا اسکن یک کد QR انجام داد. با توجه به اینکه آدرس های کیف پول می توانند تا 40 کاراکتر الفبایی عددی داشته باشند، ورود دقیق برای اطمینان از دقت ضروری است. پس از وارد کردن آدرس گیرنده و شروع تراکنش، به طور موثر دارایی های دیجیتال خود را در شبکه بلاک چین مدیریت و انتقال می دهید.

انواع مختلف کیف پول و آدرس

محبوبیت روزافزون ارزهای دیجیتال باعث توسعه راه حل های مختلف شده است و یک اکوسیستم پویا برای مدیریت دارایی های رمزنگاری ایجاد می کند. در این میان، کیف پول های رمزنگاری شده به عنوان یک نوآوری پیشگامانه برجسته می شوند و نحوه تعامل ما با ارزهای دیجیتال را دوباره تعریف می کنند.

در دنیای رمزنگاری، کیف پول ها در درجه اول به دو نوع گرم و سرد دسته بندی می شوند. کیف‌پول‌های داغ به اینترنت متصل هستند و شامل زیرشاخه‌هایی مانند کیف‌پول‌های نرم‌افزاری، آنلاین (وب)، دسکتاپ و کیف پول موبایلی هستند. از سوی دیگر کیف پول های سرد آفلاین هستند و اغلب به شکل کیف پول های سخت افزاری عرضه می شوند. هر نوع مزیت های متمایزی از نظر دسترسی و امنیت ارائه می دهد.

در کنار تنوع در انواع کیف پول، انواع مختلفی از آدرس های رمزنگاری نیز وجود دارد که هر کدام دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند. با تمرکز بر بیت کوین ، چهار دسته آدرس اصلی پیدا می کنیم:

آدرس Segwit یا Bech32 (P2WPKH) : این آدرس‌ها که با bc1 شروع می‌شوند، برای کاهش اندازه بلوک‌های بلاک چین و در نتیجه افزایش سرعت تراکنش طراحی شده‌اند. Segwit، به ویژه فرمت Bech32، به دلیل کارمزدهای پایین تراکنش و پردازش سریع آن شناخته شده است. با این حال، سازگاری آن محدود است زیرا همه کیف پول ها و سیستم ها از آن پشتیبانی نمی کنند.
آدرس قدیمی یا P2PKH : به عنوان فرمت اصلی آدرس بیت کوین، این آدرس ها با "1" شروع می شوند و شامل 26 تا 36 کاراکتر هستند. تراکنش‌های آدرس‌های P2PKH معمولاً در مقایسه با آدرس‌های Segwit به دلیل اندازه بزرگ‌تر هزینه بیشتری دارند.
سازگاری یا آدرس P2SH : این آدرس ها که با "3" شروع می شوند، عملکردهای پیچیده تری را نسبت به نسخه های قبلی خود ارائه می دهند. آدرس‌های P2SH میانگین کارمزد تراکنش را در مقایسه با آدرس‌های P2PKH کاهش می‌دهند و به یک اسکریپت خاص برای هزینه‌های BTC نیاز دارند که امنیت را افزایش می‌دهد.
آدرس Taproot یا BC1P : آدرس‌های Taproot که از آخرین به‌روزرسانی شبکه بیت‌کوین سرچشمه می‌گیرند، کمترین هزینه را در بین قالب‌ها دارند. با این حال، پذیرش آنها همچنان در حال رشد است، زیرا در حال حاضر فقط تعداد محدودی از کیف پول ها از این فرمت پشتیبانی می کنند.

درک تفاوت‌های ظریف این انواع کیف پول و قالب‌های آدرس برای کاربران بسیار مهم است، زیرا آنها مستقیماً بر هزینه تراکنش، سرعت و تجربه کلی کاربر در اکوسیستم رمزنگاری تأثیر می‌گذارند. با تکامل مداوم فناوری‌های ارزهای دیجیتال، آگاه ماندن از این پیشرفت‌ها کلید مدیریت کارآمد و ایمن دارایی‌های دیجیتال است.

نمونه آدرس کیف پول

آدرس‌های کیف پول در دنیای ارزهای دیجیتال بر اساس ارز دیجیتال خاص مورد استفاده متفاوت است. در حالی که اکثر کیف پول های بلاک چین به اندازه کافی همه کاره هستند تا بتوانند چندین ارز دیجیتال را مدیریت کنند، هر ارز به فرمت آدرس منحصر به فرد خود نیاز دارد. برای ارائه تصویر واضح‌تر، اجازه دهید فرمت‌های آدرس برخی از ارزهای دیجیتال محبوب را به همراه مثال‌های اضافی بررسی کنیم.

بیت کوین (BTC) : آدرس های کیف پول بیت کوین از 26 تا 35 کاراکتر، شامل حروف و اعداد متغیر است. آنها معمولا با «1»، «3» یا «bc1» شروع می‌شوند. به عنوان مثال، یک آدرس نمونه بیت کوین ممکن است به این صورت باشد: 1Lbcfr7sAHTD9CgdQo3HTMTkV8LK4ZnX71.
اتریوم (ETH) : آدرس های اتریوم رشته های هگزا دسیمال 42 کاراکتری هستند. آنها از 20 بایت آخر کلید عمومی کیف پول مشتق شده اند و با پیشوند "0x" ساخته شده اند. یک آدرس معمولی اتریوم: 0x1ABC7154748D1CE5144478CDEB574AE244B939B5 است.
Stellar (XLM) : شبکه Stellar از دو نوع آدرس استفاده می کند. آدرس استاندارد منعکس کننده کلید عمومی کیف پول است که شامل 56 کاراکتر است و با یک "G" شروع می شود. برای مثال: GBH4TZYZ4IRCPO44CBOLFUHULU2WGALXTAVESQA6432MBJMABBB4GIYI. علاوه بر این، پروتکل فدراسیون Stellar امکان ایجاد آدرس‌های فدراسیون را فراهم می‌کند که شبیه یک قالب ایمیل مانند «نام کاربری دامنه» هستند.
ریپل (XRP) : آدرس‌های ریپل مشابه بیت‌کوین هستند اما معمولاً با r شروع می‌شوند. این آدرس ها نیز حروف عددی و از نظر طول هستند. نمونه ای از آدرس ریپل این است: rDsbeomae4FXwgQTJp9Rs64Qg9vDiTCdBv.
Litecoin (LTC) : آدرس های Litecoin اغلب با یک "L" یا "M" برای آدرس های قدیمی و SegWit شروع می شوند. آنها از نظر ساختار مشابه آدرس های بیت کوین هستند. به عنوان مثال: LcHKx4Tt8dS9iM4NLp9oEo2rALr4avzs4T.
Monero (XMR) : آدرس‌های مونرو بسیار طولانی هستند و از ۹۵ کاراکتر تشکیل شده‌اند. این آدرس ها همیشه با "4" شروع می شوند. به عنوان مثال: 41mizuh9GrtDDMmU9G5PkXmX1w8C7WbXwh4BR52j2d9PVL4Lhe4fgoKjbYnYpCULhoJcbn5h8mA6EvYzgj7bDkLx1bHqRoD.
Tron (TRX) : آدرس‌های Tron در ساختار خود متمایز هستند، معمولاً با یک "T" شروع می‌شوند و شامل 34 کاراکتر می‌شوند. این آدرس ها حروف عددی هستند و به طور خاص برای شبکه Tron طراحی شده اند. نمونه ای از آدرس Tron این است: TJZJrYsJ4R4UP3G2s8s2kFJUJGxYtft3kq.
Dash (DASH) : Dash که به خاطر تمرکز بر حریم خصوصی و تراکنش‌های سریع معروف است، از آدرس‌هایی مشابه فرمت بیت‌کوین استفاده می‌کند. این آدرس ها معمولا با یک "X" شروع می شوند و از کاراکترهای الفبایی عددی تشکیل شده اند. مثال آدرس داش این است: XcYc4peia5xqh2JHzMeVFWEBMSmN34whmF.
Zcash (ZEC) : Zcash برای افزایش حریم خصوصی طراحی شده است و دو نوع آدرس را ارائه می دهد: شفاف (آدرس های t) و خصوصی (آدرس های z). آدرس‌های شفاف شبیه آدرس‌های بیت‌کوین هستند که با t شروع می‌شوند، در حالی که آدرس‌های خصوصی با z شروع می‌شوند. نمونه ای از آدرس t Zcash این است: t1dZDDPLz8TxjVn23fF8S7sTdjqmzYjYzGB.
Solana (SOL) : آدرس‌های Solana معمولاً 44 کاراکتر و الفبایی هستند. آنها منحصر به شبکه سولانا هستند که به دلیل توان عملیاتی و مقیاس پذیری بالا شناخته شده است. نمونه ای از آدرس سولانا این است: Bf4e9RQZpv2GXFJ5J8r4z7oEjJ5Y9QVAPFZpTd1iJUou.
Polkadot (DOT) : Polkadot از قالب آدرس چند نویسه ای استفاده می کند که طول آن می تواند متفاوت باشد. این آدرس‌ها مختص شبکه پولکادوت هستند که به بلاک چین‌های مختلف اجازه همکاری می‌دهد. یک آدرس نمونه پولکادوت این است: 15GAgHaG1NjqD5fp7D1mZFKL6W6zQvPQvhK.

فرمت آدرس منحصر به فرد هر ارز دیجیتال برای اطمینان از امنیت و ویژگی تراکنش ها در شبکه مربوطه خود طراحی شده است. همانطور که چشم انداز ارزهای دیجیتال به تکامل خود ادامه می دهد، درک این فرمت های مختلف برای مدیریت موثر و تراکنش در ارزهای دیجیتال متنوع اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.

نحوه دریافت آدرس کیف پول

به دست آوردن آدرس کیف پول یک گام اساسی در تعامل با ارزهای دیجیتال است و این مستلزم داشتن کیف پول بلاک چین است. گزینه های کیف پول ها متنوع هستند و انواع دیجیتال و سخت افزار را در بر می گیرند. کیف‌پول‌های دیجیتال که اغلب به عنوان کیف پول داغ شناخته می‌شوند، مبتنی بر نرم‌افزار هستند و می‌توان آن‌ها را بدون هیچ هزینه‌ای روی رایانه‌ها یا گوشی‌های هوشمند نصب کرد. از سوی دیگر، کیف پول‌های سخت‌افزاری که به عنوان کیف پول سرد شناخته می‌شوند، دستگاه‌های فیزیکی هستند که برای ذخیره ارزهای دیجیتال به صورت آفلاین خریداری می‌شوند.

کیف پول های دیجیتال به دلیل مقرون به صرفه بودن و سهولت استفاده مورد توجه قرار می گیرند. برخی از کیف پول های دیجیتال محبوب عبارتند از:

MetaMask: یک برنامه افزودنی مرورگر و برنامه تلفن همراه که به دلیل سازگاری با اتریوم شناخته شده است.
Trust Wallet: کیف پول موبایلی که طیف وسیعی از ارزهای دیجیتال را پشتیبانی می کند.
کیف پول کوین بیس: توسعه دهنده صرافی کوین بیس است که یک رابط کاربر پسند ارائه می دهد.

برای امنیت بیشتر، کیف پول‌های سخت‌افزاری به دلیل قابلیت‌های ذخیره‌سازی سرد ترجیح داده می‌شوند، به این معنی که به اینترنت متصل نیستند. Trezor و Ledger برندهای پیشرو در این رده هستند که مدل های مختلفی را با قیمت های مختلف ارائه می دهند.

علاوه بر این، Plisio یکی دیگر از گزینه های مرتبط در این حوزه است. Plisio به عنوان یک درگاه پرداخت ارز دیجیتال عمل می کند و به کاربران اجازه می دهد تا تراکنش ها و مدیریت ارزهای دیجیتال مختلف را انجام دهند. این عملکرد کیف پول را یکپارچه می کند و خدماتی را ارائه می دهد که به ویژه برای مشاغلی که به دنبال پذیرش پرداخت های رمزنگاری هستند مفید است.

برای ایجاد آدرس کیف پول، کیف پول انتخابی خود را باز کنید و ارز دیجیتالی را که می خواهید دریافت کنید انتخاب کنید. برخی از کیف پول‌ها ممکن است از شما بخواهند که گزینه «دریافت» را انتخاب کنید. سپس کیف پول یک آدرس خاص برای آن ارز دیجیتال ایجاد می کند.

کپی و جایگذاری دقیق این آدرس بسیار مهم است. تایپ دستی به دلیل خطر خطا ممنوع است. حتی یک اشتباه در آدرس می تواند منجر به از دست رفتن وجوه شود، زیرا تراکنش های ارز دیجیتال غیرقابل برگشت هستند و پس از ارسال به آدرس نادرست قابل بازیابی نیستند.

لطفا توجه داشته باشید که Plisio همچنین به شما پیشنهاد می دهد:

فاکتورهای رمزنگاری را با 2 کلیک ایجاد کنید and اهدای کریپتو را بپذیرید

12 ادغام ها

6 کتابخانه های محبوب ترین زبان های برنامه نویسی

19 ارز دیجیتال و 12 بلاک چین