ارزهای دیجیتال در مقابل توکن های رمزنگاری شده

در حوزه بلاک چین، دارایی‌های دیجیتال در درجه اول به دو دسته تقسیم می‌شوند: ارزهای دیجیتال و توکن‌های رمزنگاری. در حالی که اغلب به گونه ای از آنها صحبت می شود که گویی یکی هستند، یک تمایز اساسی وجود دارد که باید درک کرد:

ارزهای رمزنگاری شده، ارزهای دیجیتال یکپارچه شبکه های بلاک چین هستند که نقشی اساسی در عملکرد این شبکه ها ایفا می کنند.
از سوی دیگر، توکن‌های رمزنگاری بر روی پلتفرم‌های بلاک چین موجود توسعه داده می‌شوند و بر خلاف ارزهای دیجیتال، برای عملکرد شبکه اساسی نیستند.

ارزهای رمزنگاری شده منحصر به شبکه های بلاک چین مربوطه خود هستند، در حالی که توکن های رمزنگاری چنین نیستند. یک بلاک چین ممکن است تنها از یک ارز دیجیتال پشتیبانی کند، اما می‌تواند میزبان صدها یا هزاران توکن رمزنگاری مختلف باشد.

اصطلاح "کریپتو" به طور گسترده برای در بر گرفتن هر دو نوع دارایی استفاده می شود.

دارایی دیجیتال دقیقاً چیست؟

برای اولین بار وارد دنیای بلاک چین و ارزهای دیجیتال می شوید؟ درک چگونگی تفاوت دارایی های دیجیتال، ارزهای دیجیتال و توکن ها بسیار مهم است. علیرغم اینکه اغلب در مورد آنها به گونه ای صحبت می شود که انگار آنها یکسان هستند، این مفاهیم دارای ویژگی های متمایز هستند. به طور کلی، دارایی دیجیتال به هر دارایی اطلاق می شود که به صورت دیجیتالی وجود داشته باشد، به صورت الکترونیکی ایجاد، مبادله و نگهداری شود. در حوزه بلاک چین، هم ارزهای دیجیتال و هم توکن های رمزنگاری شده را در بر می گیرد.

رمزارزها و توکن ها، هر دو زیر مجموعه دارایی های دیجیتال، از رمزنگاری اهرمی استفاده می کنند. این روش پیچیده رمزگذاری، امنیت و یکپارچگی این دارایی‌ها را تضمین می‌کند، و امکان تقلب یا خرج کردن آنها را تقریباً غیرممکن می‌کند.

تمایز اولیه در ارتباط آنها با بلاک چین نهفته است. ارزهای رمزنگاری شده دارایی های اساسی یک بلاک چین هستند، مانند BTC در بیت کوین یا ETH در اتریوم. با این حال، توکن‌ها در یک پلتفرم ساخته شده بر روی یک بلاک چین موجود تولید می‌شوند که نمونه‌ای از توکن‌های متعدد ERC-20 در شبکه اتریوم است.

رمزارز چیست؟

یک ارز دیجیتال نشان دهنده دارایی دیجیتال ذاتی یک شبکه بلاک چین است که می تواند مبادله شود، به عنوان وسیله پرداخت عمل کند و به عنوان ذخیره ارزش عمل کند. این ارز توسط پروتکل بلاک چین تولید می شود، از این رو به عنوان ارز دیجیتال بومی شبکه شناخته می شود. رمزارزها اغلب نقشی فراتر از ارز صرف دارند. آنها ممکن است برای کارمزد تراکنش ها و انگیزه مشارکت در حفظ امنیت شبکه استفاده شوند.

ارزهای دیجیتال که به عنوان یک وسیله مبادله یا ذخیره ارزش عمل می کنند، خرید کالا یا خدمات را تسهیل می کنند و می توانند با حداقل از دست دادن قدرت خرید، پس انداز یا بعداً با پول فیات مبادله شوند.

رمزارزها با چندین ویژگی کلیدی مشخص می شوند:

آنها بر اساس غیرمتمرکز، بدون نیاز به یک مرجع صادرکننده مرکزی، با تکیه بر کد رمزنگاری برای ایجاد و مدیریت تراکنش ها، عمل می کنند.
آنها توسط فناوری بلاک چین یا فناوری دفتر کل توزیع شده مشابه (DLT) پشتیبانی می شوند، که به شرکت کنندگان سیستم امکان می دهد قوانین را به شیوه ای ایمن، خودکار و بدون اعتماد اعمال کنند.
رمزنگاری برای محافظت از زیرساخت و شبکه ارز دیجیتال، تضمین یکپارچگی و امنیت تراکنش ها ضروری است.

رمز رمز چیست؟

توکن‌های رمزنگاری یا به‌طور ساده توکن‌ها، واحدهای ارزش صادر شده توسط پروژه‌ها یا موجودیت‌های بلاک چین را که بر اساس زیرساخت‌های بلاک چین از قبل موجود ساخته شده‌اند، مجسم می‌کنند. اگرچه آنها از نزدیک با ارزهای رمزنگاری شده بومی شبکه یکپارچه شده اند، اما یک طبقه کاملاً متمایز از دارایی های دیجیتال را نشان می دهند.

برخلاف ارزهای دیجیتال، که ذاتی پروتکل بلاک چین هستند (مانند اتریوم برای اتریوم)، توکن‌ها توسط پروژه‌هایی تولید می‌شوند که از پلتفرم‌های بلاک چین موجود استفاده می‌کنند. برای مثال، بلاک چین اتریوم نه تنها از ارز دیجیتال بومی خود، اتر، بلکه از توکن‌های متنوعی مانند DAI ، LINK، COMP و حتی CryptoKitties پشتیبانی می‌کند که هر کدام نقش‌های مختلفی از مشارکت مالی غیرمتمرکز (DeFi) تا ارائه پلتفرم را ایفا می‌کنند. ابزارهای خاص یا تجربیات بازی.

استانداردهای کلیدی توکن وجود دارد که ایجاد این توکن های رمزنگاری را، عمدتاً در شبکه اتریوم، تسهیل می کند. استاندارد ERC-20 ایجاد توکن‌های قابل همکاری را در اکوسیستم کاربردی غیرمتمرکز اتریوم تسهیل می‌کند، در حالی که استاندارد ERC-721 از ایجاد توکن‌های منحصربه‌فرد و غیرقابل تعویض (NFT) پشتیبانی می‌کند و هر توکن را متمایز و غیرقابل تعویض می‌کند. چشم انداز توکن ها بسیار گسترده است، صدها توکن ERC-20 و هزاران توکن ERC-721 در حال حاضر در گردش هستند، تعدادی که با تکامل بخش بلاک چین به رشد خود ادامه می دهد.

توکن‌های کریپتو با قابلیت برنامه‌ریزی، مجوز کمتر، ماهیت غیرقابل اعتماد و شفافیت مشخص می‌شوند. قابل برنامه ریزی بودن به این معنی است که آنها بر اساس پروتکل های کدگذاری شده و قراردادهای هوشمندی کار می کنند که عملکردهای آنها را مشخص می کند. Lessness به هر کسی اجازه می دهد تا بدون نیاز به دسترسی خاص درگیر شود، در حالی که جنبه غیرقابل اعتماد آنها عملیات بدون یک مرجع متمرکز را تضمین می کند و در عوض بر قوانین شبکه از پیش تعیین شده تکیه می کند. شفافیت تضمین می کند که همه قوانین تراکنش و پروتکل برای تأیید باز هستند.

فراتر از ارزش مبادله‌ای، توکن‌های کریپتو می‌توانند دارایی‌های فیزیکی مانند املاک و مستغلات یا هنر، کالاهای دیجیتال مانند قدرت محاسباتی، یا خدمات و ابزارهای خاص را نشان دهند. آنها همچنین در حکمرانی نقش مهمی دارند و به دارندگان توکن اجازه می‌دهند در مورد تصمیمات پروژه حیاتی رای دهند. این فرآیند که به عنوان توکن‌سازی شناخته می‌شود، دارایی‌ها و حقوق مختلف را به توکن‌های دیجیتال تبدیل می‌کند و راه را برای استفاده‌های جدید در اکوسیستم بلاک چین هموار می‌کند.

همانطور که صنعت بلاک چین رشد می کند، تنوع دارایی های دیجیتال نیز افزایش می یابد و نیازهای پیچیده شرکت کنندگان آن از مشاغل گرفته تا افراد را برآورده می کند. فرآیند ایجاد دارایی دیجیتال سیال‌تر و محدودتر از دنیای فیزیکی است و نوید انقلابی در نحوه عملکرد، تعامل و ایجاد ارزش صنایع می‌دهد و فرصت‌های جدیدی را برای نوآوری‌های اجتماعی و اقتصادی باز می‌کند.

چرا پروژه های Web3 توکن ها را ترجیح می دهند؟

پروژه های Web3 معمولاً به دلیل پیچیدگی، هزینه و زمان مورد نیاز برای توسعه یک بلاک چین جدید، به جای ایجاد ارزهای رمزپایه خود، توکن ها را صادر می کنند. استفاده از زیرساخت‌های بلاک چین موجود، رویکردی ساده‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر است، شبیه به نحوه استفاده استارت‌آپ‌ها از خدمات ابری مانند AWS برای جلوگیری از هزینه‌ها و دردسرهای مدیریت سرورهای فیزیکی.

توکن ها به عنوان یک ابزار همه کاره برای توسعه دهندگان Web3 عمل می کنند، تعامل کاربر را تسهیل می کنند و ابزاری را در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) اضافه می کنند. آنها طیف گسترده‌تری از برنامه‌های کاربردی را در مقایسه با ارزهای دیجیتال ارائه می‌کنند و پروژه‌ها را قادر می‌سازند تا از امنیت، ثبات و پایگاه کاربری تثبیت‌شده بلاک چین‌های موجود بهره ببرند. این پایه نه تنها استحکام فنی را فراهم می کند، بلکه یک اثر شبکه را نیز فراهم می کند، زیرا ساخت بر روی یک بلاک چین شناخته شده مزیت ذاتی یک جامعه بزرگ و فعال را به ارمغان می آورد.

تمرکز اصلی بسیاری از توسعه‌دهندگان، ایجاد و اصلاح پیشنهادات Web3 آنها است، خواه بازی‌ها، پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) یا سایر انواع DApps. چشم انداز ساخت و حفظ زیرساخت بلاک چین خود، با تمام چالش های همراه آن، حواس پرتی است که آنها می توانند بدون آن انجام دهند. بنابراین، انتشار توکن‌ها در بلاک چین‌های تثبیت‌شده به‌عنوان یک انتخاب عمل‌گرایانه ظاهر می‌شود و به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا بر نوآوری و تجربه کاربر بدون هزینه‌های سربار مدیریت فناوری اساسی یک ارز دیجیتال تمرکز کنند.

لطفا توجه داشته باشید که Plisio همچنین به شما پیشنهاد می دهد:

فاکتورهای رمزنگاری را با 2 کلیک ایجاد کنید and اهدای کریپتو را بپذیرید

12 ادغام ها

6 کتابخانه های محبوب ترین زبان های برنامه نویسی

19 ارز دیجیتال و 12 بلاک چین