ظهور ارزهای دیجیتال در زندگی روزمره

ظهور کریپتوکارنسی ها پایه های سیستم مالی سنتی را متزلزل کرده است و روش جدیدی را برای درک پول، تراکنش ها و مدیریت پرداخت معرفی کرده است. بیت‌کوین، اولین ارز دیجیتال، در سال 2009 توسط یک توسعه‌دهنده ناشناس به نام ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد و پایه‌ای را برای کل اقتصاد دیجیتالی که بر اساس تمرکززدایی و عدم وجود واسطه‌ها بنا شده بود، ایجاد کرد. از آن زمان، هزاران ارز رمزنگاری شده ظهور کرده‌اند که هر کدام دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند که به رشد اکوسیستمی کمک می‌کنند که بانکداری و هنجارهای مالی مرسوم را به چالش می‌کشد.

یکی از مزایای اصلی ارزهای رمزنگاری شده، توانایی آنها در تسهیل تراکنش ها به سرعت، ایمن و با هزینه کم، بدون نیاز به بانک ها یا نهادهای کنترل کننده است. این روش های پرداخت جدید به کاربران استقلال بیشتری می دهد، واسطه ها را حذف می کند و زمان پردازش تراکنش را کاهش می دهد. اما تأثیر ارزهای دیجیتال فراتر از پرداخت‌های دیجیتال است: تجار و کسب‌وکارهای بیشتری ارزهای دیجیتال را به عنوان وسیله‌ای برای پرداخت کالاها و خدمات می‌پذیرند و به تدریج زندگی روزمره را نیز متحول می‌کنند.

ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین، اتریوم و سایرین، دیگر صرفاً به عنوان ابزار سرمایه گذاری سوداگرانه دیده نمی شوند. آن‌ها حتی در بخش‌هایی مانند کازینوهای آنلاین، جایگزینی قانونی برای سیستم‌های پرداخت سنتی شده‌اند که مبادلات جهانی را امکان‌پذیر می‌کنند، هزینه‌های بین‌المللی را کاهش می‌دهند و حریم خصوصی کاربران را تضمین می‌کنند. اما چگونه به اینجا رسیدیم؟ اثرات واقعی ارزهای دیجیتال در دنیای پرداخت آنلاین چیست؟ و چگونه آنها رویکرد ما به پول را در زندگی روزمره تغییر می دهند؟

ارزهای دیجیتال و پرداخت های آنلاین: انقلابی آرام

هنگامی که بیت کوین برای اولین بار ظاهر شد، بسیاری آن را یک آزمایش دیجیتالی می دانستند که به دور از یک سیستم پرداخت عملی است. با این حال، با گذشت زمان، ارزهای دیجیتال پتانسیل خود را ثابت کرده اند و صنعت پرداخت آنلاین را متحول کرده اند. به طور سنتی، پرداخت های دیجیتال به شبکه های بانکی متمرکز یا واسطه هایی مانند پی پال و کارت های اعتباری متکی هستند. در حالی که قابل اعتماد هستند، این سیستم ها اغلب شامل هزینه های بالا، زمان انتقال طولانی و در برخی موارد، موانع بین المللی هستند. ارزهای دیجیتال بسیاری از این موانع را به حداقل رسانده یا از بین برده اند و روشی کارآمدتر برای انتقال ارزش معرفی کرده اند.

یکی از بزرگ‌ترین نوآوری‌های ارزهای دیجیتال، توانایی انجام تراکنش‌های همتا به همتا (P2P) است، که در آن دو طرف می‌توانند مستقیماً بدون نیاز به بانک‌ها یا مؤسسات دیگر مبادله کنند. این نوع تراکنش به طور چشمگیری زمان و هزینه عملیات را به ویژه در سطح بین المللی کاهش می دهد. با سیستم های بانکداری سنتی، ارسال پول از یک کشور به کشور دیگر ممکن است روزها طول بکشد و کارمزدهای بالایی را به همراه داشته باشد. از سوی دیگر، ارزهای رمزنگاری شده، امکان نقل و انتقالات نزدیک به آنی را با حداقل هزینه فراهم می‌کنند و تراکنش‌ها را در مقیاس جهانی در دسترس‌تر می‌سازند.

یکی دیگر از جنبه های انقلابی امنیت است. به لطف فناوری بلاک چین، هر تراکنش به صورت شفاف و تغییرناپذیر ثبت می شود و خطر تقلب و هزینه مضاعف را از بین می برد. این امنیت، ارزهای دیجیتال را برای کسانی که به دنبال محافظت بیشتر در تراکنش‌های آنلاین خود هستند، به‌ویژه در کشورهایی با سیستم‌های بانکی کمتر توسعه‌یافته یا کمتر امن‌تر، انتخابی ارجح تبدیل کرده است.

ماهیت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال، نیاز به تأییدیه های متمرکز را از بین می برد و پرداخت ها را فراگیرتر می کند. این بدان معنی است که هر کسی، صرف نظر از موقعیت جغرافیایی یا اقتصادی خود، می تواند تنها با اتصال به اینترنت و یک کیف پول دیجیتال به یک شبکه مالی جهانی دسترسی داشته باشد. دموکراتیزه کردن پول و پرداخت های دیجیتالی شاید انقلابی ترین جنبه این فناوری باشد که نه تنها دنیای تجارت آنلاین بلکه اقتصادهای نوظهور را نیز متحول می کند.

تاثیر ارزهای دیجیتال بر پرداخت های سنتی

همانطور که ارزهای رمزنگاری شده همچنان در دنیای پرداخت های آنلاین به دست می آورند، تأثیر آنها در پرداخت های سنتی نیز به طور فزاینده ای مشهود می شود - آن دسته از تراکنش های روزمره که شامل خرید کالاها و خدمات فیزیکی می شود. درحالی‌که پول نقد و کارت‌های اعتباری روش‌های پرداخت غالب در سراسر جهان باقی مانده‌اند، کسب‌وکارهای بیشتری شروع به پذیرش ارزهای دیجیتال به عنوان یک گزینه پرداخت می‌کنند و به مشتریان انعطاف‌پذیری بیشتری ارائه می‌دهند.

شرکت‌های جهانی مانند مایکروسافت، تسلا، Overstock و حتی برخی از فست‌فودهای زنجیره‌ای بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال را به عنوان روشی برای پرداخت محصولات و خدمات خود انتخاب کرده‌اند. این روند همچنین به سرعت در بین مشاغل کوچک و متوسط در حال گسترش است که ارزهای دیجیتال را راهی برای کاهش هزینه های مربوط به پرداخت کارت اعتباری مانند کارمزد بانکی و اجتناب از نیاز به واسطه می دانند.

جنبه قابل توجه دیگر حذف مسائل مربوط به مبادلات ارزی است. ارزهای رمزنگاری شده، جهانی و غیرمتمرکز بودن، به بازرگانان این امکان را می‌دهند تا بدون نگرانی در مورد تبدیل ارز یا نوسانات نرخ مبادله، پرداخت‌ها را از هر کجای دنیا بپذیرند. این به ویژه برای مشاغلی که در بازار جهانی فعالیت می کنند مفید است، زیرا می توانند بدون اتکا به خدمات تبدیل گران قیمت، پرداخت های مستقیم را در ارزهای دیجیتال دریافت کنند.

نمونه بارز این تغییر در کشورهایی دیده می‌شود که اقتصادشان در حال مبارزه است یا ارزهای محلی کاهش ارزش شدیدی را تجربه کرده‌اند. در کشورهایی مانند ونزوئلا و آرژانتین، بیت کوین به جایگزین مناسبی برای پول محلی تبدیل شده است که در مقایسه با پول ملی، که اغلب در معرض تورم و کاهش ارزش است، ذخیره ارزش پایدارتری را فراهم می کند. در این زمینه ها، ارزهای دیجیتال نه تنها به عنوان یک روش پرداخت، بلکه به عنوان یک ذخیره ارزش برای محافظت از قدرت خرید نیز عمل می کنند.

استفاده روزافزون از ارزهای دیجیتال در پرداخت های سنتی، پتانسیل مخرب آنها را به نمایش می گذارد. در حالی که آنها هنوز یک واقعیت کاملاً ثابت در سراسر جهان نیستند، پذیرش آنها به طور پیوسته در حال افزایش است، و نشان دهنده آینده ای است که در آن ارزهای دیجیتال ممکن است دیگر به عنوان یک تازگی نگریسته نشوند، بلکه به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از سیستم مالی جهانی تلقی شوند.

ارزهای دیجیتال و پرداخت های موبایلی: ترکیبی برنده

با ظهور گوشی‌های هوشمند و محبوبیت روزافزون اپلیکیشن‌های پرداخت موبایلی، ارزهای دیجیتال زمینه مناسبی برای ادغام در سیستم‌های پرداخت موبایلی پیدا کرده‌اند و مدیریت و خرج کردن ارزهای دیجیتال را برای کاربران آسان‌تر می‌کنند. پلتفرم‌های کیف پول دیجیتال مانند Coinbase، Binance و Crypto.com دسترسی ساده‌تری به ارزهای دیجیتال دارند و به کاربران این امکان را می‌دهند که فقط با چند ضربه مستقیم از دستگاه تلفن همراه خود پول ارسال و دریافت کنند.

این سهولت استفاده، ارزهای دیجیتال را به بخشی از عادات روزانه بسیاری از مردم، به ویژه در کشورهای پیشرفته از نظر فناوری تبدیل کرده است. به عنوان مثال، در شهرهایی مانند توکیو و سئول، ارزهای دیجیتال می‌توانند برای پرداخت در فروشگاه‌های فیزیکی از طریق کدهای QR یا سیستم‌های پرداخت NFC (ارتباطات نزدیک) استفاده شوند. این بدان معناست که با یک گوشی هوشمند ساده، کاربر می‌تواند بدون نیاز به پول نقد یا کارت اعتباری، قهوه بخرد، هزینه تاکسی بپردازد یا خرید کند.

ارزهای رمزنگاری شده همچنین در سیستم‌های پرداخت بدون تماس مانند Apple Pay و Google Pay ادغام می‌شوند و فرصت‌های بیشتری را برای تسهیل پرداخت‌های تلفن همراه در رمزنگاری ارائه می‌دهند. در حالی که این گزینه هنوز در حال توسعه است و به طور گسترده در همه مناطق در دسترس نیست، پتانسیل پذیرش در مقیاس بزرگ بسیار زیاد است، به خصوص با افزایش پذیرش ارزهای دیجیتال و بهبود زیرساخت های فناوری.

تغییر به سمت دنیای متصل تر و همراه تر، ارزهای دیجیتال را به یک انتخاب طبیعی برای پرداخت های دیجیتال تبدیل کرده است. ارزهای دیجیتال با توانایی مدیریت وجوه در هر زمان و هر مکان، تجربه پرداخت موبایلی بدون مرز را ارائه می‌کنند و موانع مربوط به جغرافیا و دسترسی به سیستم‌های بانکی سنتی را از بین می‌برند.

علاوه بر این، امنیت ذاتی تراکنش‌های ارزهای دیجیتال، این روش‌های پرداخت موبایلی را بسیار قابل اعتماد کرده است. به لطف فناوری بلاک چین، هر تراکنش رمزگذاری شده و در یک دفتر کل توزیع شده ثبت می شود و خطرات کلاهبرداری را به حداقل می رساند. این ترکیب راحتی و امنیت، ارزهای دیجیتال را به عنوان یکی از امیدوارکننده‌ترین راه‌حل‌ها برای آینده پرداخت‌های موبایلی قرار داده است.

پذیرش ارزهای دیجیتال توسط موسسات مالی بزرگ

در سال‌های اخیر، موسسات مالی بزرگ به تدریج شروع به کاوش و ادغام ارزهای دیجیتال در مدل‌های عملیاتی خود کرده‌اند. در ابتدا، بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال به عنوان تهدیدی برای سیستم بانکداری سنتی تلقی می شدند. با این حال، امروزه بسیاری از همین مؤسسات در حال بررسی راه‌هایی برای استفاده از پتانسیل فناوری‌های مبتنی بر بلاک چین هستند.

یکی از بارزترین نمونه‌ها JPMorgan، یکی از بزرگترین بانک‌های سرمایه‌گذاری جهان است که JPM Coin را در سال 2019 راه‌اندازی کرد. این ارز دیجیتال برای تسهیل پرداخت‌های فوری بین مشتریان سازمانی استفاده می‌شود و گام مهمی در پذیرش ارزهای دیجیتال توسط بانک‌های سنتی است. این نشان می‌دهد که حتی محافظه‌کارانه‌ترین نهادها نیز به فناوری‌هایی که زمانی انقلابی تلقی می‌شدند، ارزش پیدا می‌کنند. JPMorgan همچنین Onyx را ایجاد کرده است، یک بخش متمرکز بر نوآوری بلاک چین، با هدف توسعه راه‌حل‌های پرداخت سریع‌تر، ایمن‌تر و ارزان‌تر بر اساس ارزهای دیجیتال و فناوری‌های غیرمتمرکز.

به طور مشابه، گلدمن ساکس، که از لحاظ تاریخی نسبت به ارزهای دیجیتال شک داشت، شروع به ارائه خدمات تجارت ارزهای دیجیتال به مشتریان برجسته خود کرده است. در سال 2021، بانک میز معاملات ارزهای دیجیتال خود را بازگشایی کرد و به مشتریان این امکان را داد تا مشتقات مرتبط با بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال را معامله کنند. این حرکت به عنوان گامی بزرگ در جهت مشروعیت بخشیدن به ارزهای دیجیتال در دنیای مالی سنتی تلقی می شد که راه را برای تعداد فزاینده ای از سرمایه گذاران نهادی هموار می کند.

علاوه بر این، ایجاد صندوق‌های قابل مبادله مبتنی بر ارز دیجیتال (ETF) به سرمایه‌گذاران سنتی این امکان را می‌دهد تا بدون مدیریت مستقیم ارزهای دیجیتال به این بازار جدید دسترسی داشته باشند. معرفی ETF های بیت کوین که در کشورهایی مانند کانادا تایید شده و در انتظار مقررات در ایالات متحده است، نوسانات مرتبط با خرید مستقیم ارزهای دیجیتال را کاهش می دهد. قرار گرفتن در معرض کنترل شده را از طریق ابزارهای سرمایه گذاری آشناتر برای سرمایه گذاران نهادی ارائه می دهد.

یکی دیگر از سیگنال های قوی پذیرش ارزهای دیجیتال توسط موسسات مالی سنتی، دخالت غول های پرداخت مانند ویزا و مسترکارت است. هر دو شرکت برای ادغام این ارزهای دیجیتال جدید در شبکه های پرداخت خود، همکاری با پلتفرم های ارزهای دیجیتال را آغاز کرده اند. به عنوان مثال، Mastercard در سال 2021 اعلام کرد که از پرداخت‌های مستقیم ارزهای دیجیتال در شبکه خود پشتیبانی می‌کند و به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از ارزهای دیجیتال خود از میلیون‌ها تاجر خرید کنند. از سوی دیگر، ویزا با شرکت‌های کیف پول دیجیتال برای صدور کارت‌های نقدی مرتبط با ارزهای دیجیتال همکاری کرده است و به کاربران امکان می‌دهد رمزارز خود را در زمان واقعی برای خرید در سراسر جهان به ارزهای فیات تبدیل کنند.

پذیرش ارزهای رمزنگاری شده توسط ویزا و مسترکارت، نقطه عطفی در ورود این ارزها به جریان اصلی است. با شبکه‌های پرداخت جهانی که روزانه میلیاردها تراکنش را انجام می‌دهند، می‌توانند استفاده از ارزهای رمزپایه را در زندگی روزمره تسهیل کنند و آن‌ها را برای مصرف‌کننده عادی در دسترس‌تر و کاربردی‌تر کنند. علاوه بر این، این شرکت‌ها می‌توانند تجربه پرداخت یکپارچه‌ای را برای کاربران فراهم کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند بدون نگرانی در مورد پیچیدگی‌های فنی بلاک چین، با ارزهای دیجیتال پرداخت کنند.

آینده پرداخت‌های ارزهای دیجیتال

علیرغم پذیرش فزاینده ارزهای دیجیتال، استفاده گسترده از آنها همچنان با چندین چالش بزرگ روبرو است. یکی از بزرگترین موانع نوسان قیمت است. بیت کوین، اتریوم و سایر ارزهای رمزنگاری شده در معرض نوسانات شدید ارزش کوتاه مدت هستند. این یک مانع برای بازرگانان و مصرف کنندگان است، زیرا ارزی که امروز 1000 دلار است، ممکن است فردا فقط 800 دلار ارزش داشته باشد. به همین دلیل، بسیاری از کسب و کارها در پذیرش ارزهای دیجیتال مردد هستند یا آنها را منبعی پایدار برای تراکنش های روزمره می دانند.

با این حال، راه حل های جدیدی برای رفع این مشکلات در حال ظهور است. استیبل کوین ها، ارزهای رمزپایه متصل به دارایی پایدار مانند دلار آمریکا یا یورو، نوعی پول دیجیتالی را ارائه می دهند که ارزش قابل پیش بینی تری را حفظ می کند. این نوع ارز دیجیتال می‌تواند آینده پرداخت‌های رمزنگاری را نشان دهد و تراکنش‌های ایمن و سریع را بدون نگرانی‌های مرتبط با نوسانات قیمت ممکن می‌سازد. USDT (Tether) و USDC دو نمونه از استیبل کوین‌هایی هستند که قبلاً به طور گسترده برای معاملات و مبادلات بین‌المللی در بازار کریپتو استفاده می‌شدند.

علاوه بر نوسانات، فقدان مقررات یکنواخت چالش مهم دیگری را ایجاد می کند. بسیاری از کشورها رویکردهای متفاوتی نسبت به ارزهای دیجیتال دارند: برخی از آنها با قوانین مطلوب استقبال می کنند، در حالی که برخی دیگر استفاده از آنها را ممنوع یا محدود می کنند. این عدم ثبات مقرراتی، استفاده از ارزهای دیجیتال را در مقیاس بزرگ برای مشاغل و کاربران دشوار می کند، زیرا آنها باید در یک چشم انداز قانونی پیچیده و نامشخص حرکت کنند. با این حال، تغییری در این زمینه رخ می‌دهد و دولت‌ها و موسسات مالی شروع به بررسی چارچوب‌های نظارتی واضح‌تر برای تسهیل ادغام ارزهای دیجیتال در بازارهای سنتی کرده‌اند.

یکی دیگر از روندهای در حال ظهور، توسعه ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) است، ارزهای دیجیتال صادر شده توسط بانک های مرکزی. در حالی که CBDCها به معنای سنتی رمزارز نیستند، از برخی از فناوری‌های زیربنایی ارزهای دیجیتال، مانند بلاک چین، برای ایجاد ارزهای دیجیتال متمرکز اما امن استفاده می‌کنند. این ارزها می توانند به پر کردن شکاف بین ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز و سیستم مالی سنتی کمک کنند و پذیرش و استفاده از اشکال دیجیتالی پول را در مقیاس وسیع تر ترویج دهند.

لطفا توجه داشته باشید که Plisio همچنین به شما پیشنهاد می دهد:

فاکتورهای رمزنگاری را با 2 کلیک ایجاد کنید and اهدای کریپتو را بپذیرید

12 ادغام ها

• BigCommerce
• Ecwid
• Magento
• Opencart
• osCommerce
• PrestaShop
• VirtueMart
• WHMCS
• WooCommerce
• X-Cart
• Zen Cart
• Easy Digital Downloads

6 کتابخانه های محبوب ترین زبان های برنامه نویسی

• PHP کتابخانه
• Python کتابخانه
• React کتابخانه
• Vue کتابخانه
• NodeJS کتابخانه
• Android sdk کتابخانه

19 ارز دیجیتال و 12 بلاک چین

• Bitcoin (BTC)
• Ethereum (ETH)
• Ethereum Classic (ETC)
• Tron (TRX)
• Litecoin (LTC)
• Dash (DASH)
• DogeCoin (DOGE)
• Zcash (ZEC)
• Bitcoin Cash (BCH)
• Tether (USDT) ERC20 and TRX20 and BEP-20
• Shiba INU (SHIB) ERC-20
• BitTorrent (BTT) TRC-20
• Binance Coin(BNB) BEP-20
• Binance USD (BUSD) BEP-20
• USD Coin (USDC) ERC-20
• TrueUSD (TUSD) ERC-20
• Monero (XMR)